رجعت در قرآن 1

وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ بَلى‌ وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ 

38 نحل

 

 

 ظاهرا در روایتی ابو بصیر گوید:

حضرت صادق علیه السّلام از من سؤال فرمود: مردم در این آیه چه گویند؟

عرض کردم: زعم آنها اینست که در شأن کفار نازل شده. فرمود: واى بر ایشان ، مشرکین قسم خورند به خدا یا به لات و عزى؛ بعد درخواست بیان را نمودم، فرمودند: 

وقتى قیام نماید قائم ما علیه السّلام خداوند برانگیزاند جماعتى از شیعیان ما را و بیعت نمایند و شمشیرها بر شانه‌هاى ایشان، پس دسته‌اى که نمرده باشند گویند: مبعوث شدند فلان و فلان و فلان از قبرهاى خود با قائم علیه السّلام این سخن به دشمنان ما رسد، گویند: اى گروه شیعه، چقدر دروغگو هستید این دولت شما و دروغ گوئید در آن. چنین نیست، قسم به خدا زنده نشدند و زندگى نیافتند. پس حق تعالى حکایت فرماید قول آنها را که قسم خوردند قسم سخت که زنده نفرماید خداى تعالى آن که میمیرد.

 

و در توضیح میباید اضافه شود که اگر این آیه راجع به معاد باشد درنتیجه خطاب به کافران و مشرکین میباشد ، در حالی که این جماعت به خدای واحد سوگند میخورند (الله در ادبیات عرب تنها به خدای واحد گفته میشود) که خدا کسی را که مرده زنده نخواهد کرد.

 در زمان نزول آیه و نیز در مخاطبین آن ، افرادی نبوده اند که هم به خدای واحد  اعتقاد داشته باشند و هم معاد را انکار کنند و نیز مشرکین آن زمان به بت هایشان سوگند میخوردند و امام نیز در ابتدای صحبت به این نکته اشاره میکنند که مشرکان به لات و عزی قسم میخورند نه خدای واحد پس مشخص است که این جمله در مسلمانان است و از سیاق آیه نیز مشخص است که به گروه و جماعت مشخصی اشاره دارد که زنده شدن مرده را پس از مرگ انکار میکنند و صرفا یک فرد واحد مخاطب نیست.

وامام در این روایت از حقیقت ماجرا پرده برداشته اند که این آیه به رجعت و زنده شدن گروهی پس از قیام امام زمان روحنا له الفداه اشاره دارد.

و البته اگر بیان حضرت نیز نبود ، خود آیه به تنهایی برای اثبات این مدعا کافی بود.

 

والله اعلم

حسین شاه محمدی